مدرسه خانه دوم هر دانش آموزي هست. پس همانطور که با کارهاي مختلف ميشود محيط خانه را با نشاز تر کند مدرسه را هم ميشود دلپذير تر کرد.
يک خانه با نشاط خانه ايست با انرژي مثبت و آرامشي بي پاياب باشد.
آرامش و نظم مدرسه به دست معاونان و مدير مدرسه است که اگر آنها به وظايف خود به خوبي عمل کنند محيط مدرسه کم دغدغه تر ميشود و آرامش بوجود مي آيد. اگر چه بخش اعظمي از اين آرامش به دست اعمال خود دانش آموزان هست که آنها ميتوانند با عمل به قوانين مدرسه محيط تحصيل شان را شاد و همراه با آرامش کنند.
برگزاري جشن ها و مسابقات توسط معاون پرورشي يا خود دانش آموزان ميتواند موجب ايجاد جو شادي در مدرسه شود.
برگزاري نماز جماعت، انس با خداي يگانه که سرچشمه شادي هاست ميتواند اصلي مهم در شادي محيط مدرسه باشد که در کنار آن ميتوان مسابقات و همايش هاي مذهبي هم برگزار کرد.
همچنين دانش آموزان و مسؤلان مدرسه ميتوانند با زيباسازي مدرسه محيط آنرا شاد تر کنند. مثلا کاشت درخت و گل در باغچه هاي حياط، نقاشي هاي روي ديوارو کلاسي تميز نمونه هايي از آن هستند.
دانش آموزان ميتوانند با آوردن حتي يک گل کوچک محيط کلاس را به محيطي با نشاط تر تبديل کنند. همچنين توجه به نظافت خود و کلاس نيز ميتواند گامي مهم در داشتن محيطي بهتر و شادتر باشد.
همه اين عوامل در کنارهم ميتوانند به داشتن يک مدرسه شادتر کمک کنند. البته با همکاري خود دانش آموزان در تمام امور.
هر دانش آموزي هر روز مسيري را از خانه براي رسيدن به مدرسه طي ميکند که ممکن است در آن اتفاقاتي نيز بيافتد. اگر دانش آموزان چه در اين مسير و چه در محيط بيرون از خانه و مدرسه دچار مشکلي شوند آرامش روحي خود را از دست مي‌دهند و حتي ممکن است دچار افت تحصيلي هم بشوند!
اگر چه مدرسه نمي‌تواند نظارت کاملي بر رفت و آمد دانش آموزان به مدرسه داشته باشند ولي بهتر است افراد خانواده و عوامل مدرسه توجه اي هر چند کم به اين محيط داشته باشند.
چه بسا اتفاقاتي که در اين مسير ممکن است بيافتد که آنها ميتوانند از آن جلوگيري کنند.
هر چقدر که دانش آموزي سر سخت و پر تلاش هم باشد باز هم نمي‌تواند بدون داشتن خانه اي آرام و خانواده اي پشتيبان به موفقيت برسد.
خانواده نقش مهم و اساسي اي در زندگي هر انساني دارد. هنگامي که دانش آموزي در خانه و خانواده مشکلي داشته باشد نمي‌تواند موفق شود. هر چند که تمام شرايط مدرسه و تحصيل براي او مهيا باشند اما باز هم بدون خانواده اي همراه نمي‌تواند شاد باشد و به هدف خود برسد.
افراد خانواده بايد پشتيبان دانش آموز باشند و همواره او را تشويق کنند. و اگر دچار شکست يا مشکلي شد به او انگيزه بدهند.
همچنين اعضاي خانواده بايد گاهي اوقات محيطي آرام را براي درس خواندن دانش آموز مهيا کنند.
مهم ترين نقش والدين در شادي دانش آموز يا فرزندان تشويق اوست. خانواده و پدر و مادر هرگز نبايد موجب نا اميدي فرزند خود شوند بلکه بايد در هدايت و تحصيل درس به او م درست بدهند.
هر انساني به تشويق و انگيزه نياز دارد. و چه کسي بهتر از پدر و مادر در اين کار؟
با توجه به اينکه شادي امري دروني هست هر کسي ابتدا بايد آنرا خودش در خود ايجاد کند.
زماني مدرسه محيطي شاد ميشود که خود دانش آموز نيز خواهان شادي باشد و با علاقه ي خود به درس خواندن ادامه بدهد. اگر تمام امور و امکانات هم عالي باشند اما خود دانش آموز علاقه اي به درس نداشته باشد محيط مدرسه کسل کننده و غير قابل تحمل ميشود.
يک دانش آموز زماني شاد است که علاوه بر علاقه اي که به درس دارد از رشته تحصيلي خود نيز رضايت کامل دارد و با شوق و اشتياق مصمم به سوي هدف خود حرکت ميکند.
تلاش و کوشش در پي علاقه دانش آموز ميتواند مهم ترين عامل پيشرفت و شادي او در مدرسه و درس خواندن باشد.
هر فردي زماني شاد و خرسند هست که از خودش و اعمالش راضي باشد. اگر شرايط مهيا نباشد يا خود فرد کم کاري کند و درس نخواند از خودش راضي نيست و خود را مورد سرزنش قرار ميدهد.
همانطور که مهم ترين فرد در تغيير و پيشرفت انسان خودش هست مهم ترين عامل شادي و رضايت نيز خود انسان هست.
درباره این سایت